Που να 'ξερε τότε ότι η ζωή είναι πολύ γενναιόδωρη, ότι ξεπερνάει τα πιο τολμηρά όνειρά του - αρκεί "να έχεις πάθος για κάποια ομορφιά της ζωής", και το διάβασμα ήταν, είναι και θα είναι πάντα ευλογημένο! Κάθε φορά, εδώ και πολλά χρόνια, τα καλοκαίρια, που πήγαινε στο πατρικό του σπίτι στο χωριό, είχε μια αγαπημένη συνήθεια. Το μεσημέρι πριν κοιμηθεί το αφιέρωνε στο διάβασμα των παλιών αγαπημένων παιδικών του - και όχι μόνο - περιοδικών. Και να το περίεργο της όλης ιστορίας. Λάτρευε όχι μόνο τα συγκεκριμένα περιοδικά, και φυσικά το ίδιο το διάβασμα που ήταν γι' αυτόν αξία ζωής, αλλά και τη συνήθειά του. Ένιωθε ότι ήταν ένα ισχυρό διαχρονικό νήμα, που τον συνέδεε με όλα τα χρόνια της ζωής του, και γευόταν μια παράξενη εκδίκηση απέναντι στον χρόνο, γιατί δεν του έφθειρε καθόλου με το πέρασμά του μια τόσο όμορφη επιλογή του. Και έτσι, μαζί με τα δύο βιβλία που διάβαζε ταυτόχρονα, ένα λογοτεχνικό και ένα δοκιμιακό, είχε αναγνωστική...