Μια φούσκα, λοιπόν. Η κυβέρνηση προωθεί με φανφάρες τον νόμο για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων ως "επαναστατικό εργαλείο για τη βελτίωση της δημόσιας διοίκησης". Λένε θέλουν να επιβραβεύσουν τους "εργατικούς και ευσυνείδητους", να τιμωρήσουν τους αδιάφορους, και φυσικά, να δώσουν λόγο στους πολίτες να βαθμολογούν υπηρεσίες σαν να παραγγέλνουν από το Wolt. Και όμως, η υπόθεση της Παρασκευής Τυχεροπούλου είναι το πιο δυνατό μικρόφωνο που φωνάζει: "Αξιολόγηση; Ευχαριστώ, δε θα πάρω". Εδώ έχουμε μια υπάλληλο που έκανε ακριβώς ό,τι διαλαλεί ο Μητσοτάκης ως "υποδειγματικό": έδειξε εργατικότητα, εντιμότητα, και προσπάθησε να προστατεύσει το δημόσιο χρήμα από λοβιτούρες και παρατυπίες στον ΟΠΕΚΕΠΕ. Η υπάλληλος που έκανε ακριβώς αυτό που θα ευχόταν κανείς να κάνουν οι δημόσιοι λειτουργοί. Εργατικότητα; Ναι. Ακεραιότητα; Σίγουρα. Διάθεση να προστατεύσει το δημόσιο συμφέρον από σκιές και πρακτικές που βρωμάνε δημόσιο χρήμα; Αναμφίβολα.