Γεμίζουν τα μάτια σου με πρωτόγνωρες παραστάσεις, απογυμνώνεις ό,τι θεωρούσες ως στερεότυπο, σχετικοποιείς και κάνεις πιο πλήρεις τις γνώσεις σου. Είναι άραγε απομεινάρι, αταβισμού χνάρι η βαθιά επιθυμία μας να μετακινούμαστε στους τόπους, να κυλάμε και εμείς εικόνες και παραστάσεις μαζί με τη ροή του χρόνου, να τον τεμαχίζουμε με ασυνέχειες, να γευόμαστε εσαεί το διαφορετικό, να υφαίνουμε τις αφηγήσεις μας με όλο και πιο νέες κλωστές; Κοινό όνειρο κάθε ανθρώπου, επιθυμίας ασίγαστη πρόκληση, τάση έμφυτη και συνάμα επιλογή συνειδητή και πρώτη, το ταξιδεύειν. Δεν μπορείς να ζεις σε έναν τόπο. Η ζωή δεν το θέλει αυτό, έχει δώσει άπειρες ομορφιές, προχωράει με την ποικιλομορφία, η εξέλιξή της είναι ένα διαρκές κάλεσμα στο άγνωστο, στο καινούργιο, στο πρωτότυπο. Μπορείς να μην ανταποκριθείς στο κάλεσμά της; Το αλλού και το ξένο στο προσκήνιο. Μα και η έννοια της πατρίδας έχει ουσία και περιεχόμενο μόνο μέσα από τα βιώματα του ταξιδιού. Πώς...