Μια γάτα κείτεται νεκρή στον δρόμο, με το πορτοκαλί και λευκό της τρίχωμα να πλαισιώνεται από μια σκούρα ουσία η οποία, με το πέρασμα του χρόνου, καλύπτει τα μικροσκοπικά αυλάκια του τσιμέντου: μια υπενθύμιση πως ο κύκλος της ζωής πολλές φορές κλείνει με αίμα, ειδικά για τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς. Η γάτα βρίσκεται κοντά στους κάδους σκουπιδιών, που κατά πάσα πιθανότητα αποτελούσαν μία από τις κύριες επιλογές της για την εύρεση τροφής. Οι περαστικοί, που στην πλειονότητά τους κινούνται διαγώνια μόλις την αντικρίζουν, σαν πιόνια κατά την αιχμαλωσία του αντιπάλου τους, ενημερώνονται από μια κυρία (παραδοσιακά, από το μπαλκόνι της) ότι "θα τη μαζέψουν σύντομα". "Η κακομοίρα η γατούλα..." μουρμουρίζουν κάποιοι, με τη σκιά της στιγμιαίας λύπης τους να τους καταδιώκει. Πού θα πάει όμως η αδέσποτη γάτα μετά τον θάνατό της; Ποιος ακριβώς θα τη μαζέψει και τι προβλέπει ο νόμος; Θα βρεθεί στον κάδο, ανάμεσα σε πλαστικά μπουκάλια και γυμνά ρολά...