Τα δέντρα εκουρούμπωσαν, ένοιξαν τα τσιτσέκια, τον Μάρτ' ανοίν' τα μάραντα, κι Απρίλ' τα μανουσάκια, Καλομηνά η τουτουγιά κι όλα τα χελωνίτας, τα ράχια επρασίντσανε και τα παρχάρια εχλόισαν. ["Η άνοιξη", Στάθης Ι. Ευσταθιάδης, Τα τραγούδια του ποντιακού λαού] "Την Πρωτομαγιά, εξάλλου, έκοβαν από θάμνους μασούρας "θελκόν βίτσαν" (θηλυκή βέργα, δηλαδή κλαδί χωρίς αγκάθια) και την κρεμούσαν ψηλά στην εξώπορτα της μάντρας, για να γεννήσουν τα ζώα θηλυκά. Για τον ίδιο λόγο, την ημέρα αυτή, κρατώντας κλαδί από μασούρα, έβγαζαν από το μαντρί τις αγελάδες και τις δαμαλίδες, όπως και τα αιγοπρόβατα, και χτυπώντας τα ελαφρά τα οδηγούσαν στη βοσκή, ευχόμενοι: "Με το καλόν να πας και με το καλόν να κλώσκεσαι (να επιστρέψεις)" και τα παρόμοια, για να έχουν πολλά νέα ζώα". Τα παραπάνω γράφει στην Εγκυκλοπαίδεια του ποντιακού ελληνισμού ο Θωμάς Σαββίδης, στο λήμμα "μασούρα. Η άγρια τριανταφυλλιά (Rosa canina L., οικ. Rosaceae)". Διαβάστε...