"Μα δεν θες να κάνουμε ένα πάρτι στο σπίτι και να έρθουν όλες σου οι φίλες από το σχολείο και τα αγγλικά;" Το μεγάλο πρόβλημα με τα παιδικά πάρτι είναι ότι είναι σχεδόν καθόλου πάρτι και ελάχιστα παιδικά. Η επισήμανση αυτή, που μοιάζει ομολογουμένως εξαιρετικά ώριμη για να εκστομίζεται από ένα δωδεκάχρονο παιδί, ωστόσο αποτελεί μία μεγάλη αλήθεια ταυτόχρονα. Για να είμαι ειλικρινής μάλιστα, δεν γνωρίζω τι συμβαίνει με τους τρελούς, αλλά από τους μικρούς αρκετά συχνά μαθαίνουμε τις σκληρές αλήθειες όπως ακριβώς είναι και όχι με φιοριτούρες. "Κοίταξε, μαμά" είπε η δωδεκάχρονη κόρη της κυρίας, που είχαν βγει μαζί για καφέ και πορτοκαλάδα στο αναψυκτήριο της γειτονιάς, σε μια προσπάθεια να κλέψουν τις τελευταίες αχτίδες ήλιου του φθινοπώρου. * "Πρώτα απ' όλα, είμαι πλέον 13", είπε η μικρή, "κι έπειτα προτιμώ να βγω μια βόλτα με τις φίλες μου παρά να είμαστε σπίτι με όλους εσάς πάνω από το κεφάλι μας". * "Και πώς θα γίνει, δηλαδή;" ρώτησε...