Ο πρωταθλητισμός είναι σκληρό πράγμα... Οτιδήποτε μπορεί να χτίζεις για μια σεζόν, κινδυνεύει να γκρεμιστεί ως χάρτινος πύργος αν δεν παρουσιαστείς όπως πρέπει την πιο κρίσιμη ώρα. Μοιάζει κάπως με τις... παλιές πανελλήνιες, που σε τέσσερις ημέρες εξετάσεων κρίνονταν ατέλειωτες ώρες διαβάσματος και κόποι ετών για τους μαθητές. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός μοιάζουν με σπρίντερ των 100 μέτρων, που μόχθησε για να φτάσει στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά στην κούρσα της μιας ανάσας, σε αυτά τα 9-10 δευτερόλεπτα που κρίνονται όλοι και όλα, ήταν μακριά από την επίδοσή του. Η διαχείριση μιας τέτοιας απογοήτευσης απαιτεί χρόνο και αυτό είναι το μόνο που δεν... έχουν οι "αιώνιοι". Πριν καλά-καλά καθίσει η σκόνη, ανοίξει το μαύρο κουτί και αρχίσει η προσπάθεια ανασύνταξης, αμφότεροι καλούνται να σώσουν ό,τι σώζεται κατακτώντας το πρωτάθλημα. Έναν τίτλο που δεν θα πανηγυριστεί όπως του αξίζει, αλλά θα λειτουργήσει περισσότερο ως... παστίλια...