Η εικόνα του Νίκου Αλέφαντου να ξεσπά είναι συνηθισμένη. Η ένταση, το πάθος και οι χειρονομίες ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του εκρηκτικού (αν μη τι άλλο) χαρακτήρα του. Ειδικά στον πάγκο εν ώρα αγώνα είναι... συλλεκτικού χαρακτήρα ντοκουμέντα (αν υπάρχουν τέτοια) που να τον απεικονίζουν σε κατάσταση ηρεμίας. Γιατί ο κυρ-Νίκος δεν χρειαζόταν να χάνει για να 'χει τα νεύρα του. Δεν ήταν απαραίτητο να μην πηγαίνει κάτι καλά. Μπορούσε να γίνει μπαρούτι ακόμα κι αν νικούσε. Ακόμα κι αν η ομάδα του έριχνε πέντε γκολ σε ντέρμπι! Στη διάρκεια λοιπόν της μακράς πορείας του στο ελληνικό ποδόσφαιρο και έχοντας περάσει από αμέτρητες ομάδες, ο Αλέφαντος ενεπλάκη σε διάφορες επεισοδιακές καταστάσεις: Πλακώθηκε, λογόφερε, βρίστηκε με παίκτες, αντιπάλους και προέδρους. Έγραψε ιστορία με τις προλήψεις του. Έκανε αναλύσεις (με κεφτέδες ή χωρίς), τα έψαλε σε δημοσιογράφους, αναρωτήθηκε σε πανελλαδική εμβέλεια "γιατί δεν βγαίνει ο Δούρος στο τηλέφωνο".