Η λέξη "μόνο", βρίσκεται επίτηδες σε εισαγωγικά για να δώσουμε έμφαση στο γεγονός ότι, σε μία διοργάνωση extra large, με 48 πλέον εθνικές ομάδες είναι άδικο η Γηραιά Ήπειρος να εκπροσωπείται "μόνο" από το 33%, δηλαδή το 7% λιγότερο απ' όταν οι φιναλίστ, το '22 στο Κατάρ ήταν 32. Ξεκαθαρίζοντας ότι είναι απόλυτα σωστές, τόσο η πολιτική, όσο η φιλοσοφία της Fifa ως προς το άνοιγμα και την ευκαιρία συμμετοχής και σε "τριτοκοσμικές" χώρες (Ιορδανία, Ουζμπεκιστάν ή Κάπο Βέρντε), θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η μεταχείριση προς την Ευρώπη και η αντίστοιχη- εξαίρεση προς τη Λατινική Αμερική ξεπερνά τα όρια του "no sense", του άδικου, αλλά και του άνισου. Γιατί οι Νότιο Αμερικανοί έχουν το δικαίωμα να στείλουν στο Μουντιάλ 6 από τις 10 ομάδες τους, συν μία 7η εάν προκριθεί μέσω των μπαράζ; Γιατί να εκπροσωπείται κατά το 70% που σημαίνει ότι ο κίνδυνος της αποτυχίας είναι πολύ μικρότερος από την επιτυχία; Και γιατί η Ευρώπη, με συντελεστή...