Από το ποδόσφαιρο, έως το μπάσκετ, τα τελευταία χρόνια και στο τένις η κακή συνήθεια της εξάρτισης δεν γνωρίζει ούτε κανόνες, ούτε μέσες λύσεις. Καλώς ή κακώς το γιγαντιαίο "τσίρκο" που στήθηκε, μόνο και μόνο για να εισπράξει χρήμα αδιαφορώντας για την όποια ποιότητα πρέπει πάση θυσία να προχωρήσει. Και ελάχιστη σημασία έχει εάν, στο πέρασμά του τα θύματα του οπορτουνισμού των πανίσχυρων κέντρων αποφάσεων χάσουν στον δρόμο, από αναπόφευκτους τραυματισμούς και εξάντληση την πλειοψηφία των πρωταγωνιστών του. Εν ολίγοις των παικτών, που μέσω των κουρασμένων μυών και οργανισμών τους διηγούνται στον Κόσμο τόσο την ταλαιπωρία και κατάχρηση, όσο την κακομεταχείριση. Την ώρα που ο θεατής ή ο τηλεθεατής κάθονται σε μία καρέκλα ή έναν καναπέ μετρώντας, και μετά χάνοντας τον έλεγχο με τις ατελείωτες απώλειες. Στην εποχή της υπερβολής, των ατέρμονων (όλοι τους κρίσιμοι και καθοριστικοί) αγώνων και διοργανώσεων, με πρωταθλήματα, κύπελλα Ευρώπης...