Ήταν τόσο εξόφθαλμο χθες, στο "Γ. Καραϊσκάκης", στο απίθανο ματς της Ρεάλ Μαδρίτης με τον Ολυμπιακό για το Champions League. Με την μπάλα στα πόδια, είναι γνήσια οπτική απόλαυση. Κάθε του άγγιγμα, κάθε του κίνηση. Δεν κλωτσάει, χαϊδεύει. Δεν τρέχει, πετάει. Δεν ντριμπλάρει, μαγεύει. Όμως υπάρχει "κάτι" που εμποδίζει τον Βινίσιους να φτάσει στη δημοφιλία και στην αναγνώριση που θα άξιζε βάσει του ταλέντου του. Ένα "κάτι" που τον κρατάει πίσω. Προέρχεται αποκλειστικά από αυτόν. Είναι ο χαρακτήρας του τέτοιος... Για να το θέσουμε κάπως πιο παραστατικά, έχει την αλαζονεία του Κριστιάνο Ρονάλντο χωρίς όμως να έχει φτάσει στο ίδιο επίπεδο που θα του συγχωρούσε ενδεχομένως πράγματα. Γενικά δείχνει πάντα να του φταίει κάποιος άλλος, ποτέ ο ίδιος. Όλο διαμαρτύρεται, ακόμα και όταν το replay δεν τον δικαιώνει, προβοκάρει συνεχώς και γενικώς είναι unfair για τον αντίπαλο όλη η προσέγγιση του. Τις τελευταίες μέρες κυκλοφορεί εντόνως πως έθεσε...