Δώδεκα χρόνια έχουν περάσει από τη μέρα που ο Χρήστος Αντωνιάδης, ο ποιητής, ο στιχουργός, ο γιατρός νευροχειρούργος, άνθρωπος που γεγύρωσε δεκαετίες απουσίας από τον ιστορικό Πόντο και έφερε την ποντιακή διάλεκτο στο σήμερα, έφυγε από τη ζωή, με τον ποντιακό κόσμο να στερείται μια προσωπικότητα του πνεύματος, του οποίου η ανησυχία για τη διάσωση αυτής της γλώσσας "που φόρτωσε ο Ιάσονας πριν 2700 χρόνια επάνω στην Αργώ και την κουβάλησε και έζησε εκεί επί 27 αιώνες" είχε γίνει βάσανος αλλά και ευλογία για τον ίδιο, αφού κατέστη κυνηγός λέξεων. Η ψυχή του Χρήστου Αντωνιάδη ζει μέσα από τα τραγούδια που έγραψε, αλλά και την αγάπη του για την ποντιακή διάλεκτο, που αποτελεί παρακαταθήκη για τις νέες γενιές. Ο αείμνηστος ποιητής μας μιλά μέσα από την κληρονομιά που άφησε. Ένα από τα τελευταία του έργα ήταν η μετάφραση της Μήδειας του Ευριπίδη στα ποντιακά, ένα βιβλίο που η οικογένεια του εξέδωσε εννιά χρόνια μετά τον θάνατό του. "Κάπως ας...