Τον καλό τον σουτέρ πάντα τον επιζητούσε το μπάσκετ, εξ ορισμού. Ανήκει στα fundamentals, που λένε και οι Αμερικάνοι. Όμως ποτέ η αξία και η σημασία των "χεράδων" δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο στην τρέχουσα ρότα που έχει πάρει το σπορ. Είναι τέτοια πλέον η παικτική λογική του αθλήματος, ώστε ομάδα χωρίς καλούς σουτέρ, άρα και σκόρερ, δεν φτάνει ψηλά. Δεν πας πουθενά μόνο με την άμυνα, μόνο άμα καταστρέφεις α λα Λιμόζ του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς για να θυμηθούν (και να... φρίξουν με την ανάμνηση) οι παλαιότεροι. Η Εθνική μας ομάδα δεν φημίζεται ιδιαίτερα για την ικανότητά της σε αυτό το κομμάτι. Κάτι που θα ήταν καταδικαστικό, αν δεν είχαμε την τύχη, την ευλογία αν προτιμάτε, να έχουμε τον Giannis. Που κάνει σμπαράλια κάθε άμυνα έτσι όπως εφορμά προς το καλάθι, που παίζει σε αυτό το Ευρωμπάσκετ ως περιμένει κανείς από έναν από τους καλύτερους του πλανήτη, από ένα θαύμα της φύσης. Αλλά όπως έχει ήδη ειπωθεί με πολλούς περισσότερους του ενός...