Σε αυτό το σημείο θέλω να δηλώσω ότι ανήκω στους ΤΥΧΕΡΟΥΣ και τους προνομιούχους! Ήταν Σεπτέμβρης του 87 όταν ένα τσούρμο 10χρονα εγκατέλειψαν την ασφάλεια της γειτονιάς τους και την επιτήρηση των γωνιών τους για να ακολουθήσουν ένα ανθρώπινο ποτάμι που κατευθυνόταν μέσα από ένα γνώριμο πάρκο για να καταλήξουν σε έναν συγκεκριμένο προορισμό..το Θρυλικό στάδιο ΑΛΚΑΖΑΡ! Εισιτήριο δεν είχαμε... αλλά η ατάκα που ακούσαμε εκεί μπροστά από τις σιδερένιες πόρτες, έδωσε την λύση και ήταν εκείνη που μας οδήγησε στα ενδότερα, αυτήν αλλά και τις υπόλοιπες φορές που ακολούθησαν ουσιαστικά μέχρι να φτάσουμε σε ένα ύψος που δεν επέτρεπε πλέον να την χρησιμοποιούμε... "Βάλε κι εμένα μέσα Θείο " "Βάλε κι εμένα Μπάρμπα" Αυτό ήταν .. η είσοδος μου στην θύρα 1 του σταδίου ΑΛΚΑΖΑΡ αλλά και στην διαμόρφωση της φίλαθλης μου ταυτότητας ήταν γεγονός .. Βέβαια οφείλω να ομολογήσω ότι συνδυάστηκε με κάτι δυσάρεστο ( όχι δεν είμαι μαυρογατα και αυτό από...