Είναι ημέρες Εθνικής ομάδας και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ. Ανέκαθεν με εκνεύριζαν αφάνταστα οι υπερβολές, οι γραφικότητες και οι κραυγές περί δήθεν εθνικής υπερηφάνειας, όταν πάμε καλά και καταγράφουμε επιτυχίες, σε οποιοδήποτε άθλημα, σε ατομικό ή σε ομαδικό επίπεδο. Είναι μια δοκιμασία των νεύρων μου, όταν τα διαβάζω και όταν τα ακούω αυτά, αλλά καταφέρνω να αντέχω και να παρακολουθώ και προφανώς να υποστηρίζω κάθε προσπάθεια των εθνικών μας ομάδων, των αθλητών και των αθλητριών μας σε κάθε σπορ. Με τη διαφορά ότι στα δικά μου μάτια, κάθε επιτυχία είναι αποκλειστικά δική τους και δεν συνιστά λόγο για εθνική υπερηφάνεια. Εθνικά υπερήφανος θα ήμουνα, αν έβλεπα και ένιωθα ότι το παρόν και το μέλλον των παιδιών μας σε αυτή τη χώρα, θα ήταν πιο ευοίωνο, αν η παιδεία, η υγεία και η δικαιοσύνη ήταν για όλους. Οπότε δεν νιώθω... Διαβάστε το άρθρο στο enwsi.gr