Όταν έχεις αναγκάσει μια "μηχανή των γκολ" σε δύο σουτ, καλές στιγμές, σε 92 λεπτά αγώνα, χωρίς τελική για ένα ημίχρονο και σε ρόλο άκρως παθητικό καταλαβαίνεις πως κάτι πολύ καλό έκανες μέσα στο γήπεδο. Το 1-0 του Ζέλσον Μαρτίνς με την γκολάρα του απίθανου Πορτογάλου που άγγιξε το τέλειο δεν έγινε 2-0 παρότι υπήρχαν οι ευκαιρίες και στο πρώτο και στο δεύτερο ημίχρονο. 4-5 πολύ καλές στιγμές με πρωταγωνιστή κυρίως τον ασταμάτητο Ζέλσον Μαρτίνς που είχε και δοκάρι, και δύο αντεπιθέσεις για γκολ στα τελευταία λεπτά που όμως δεν εκμεταλλεύτηκε κυρίως λόγω κούρασης, σε ένα ματς που το τελικό 1-1 από το γκολ του Πέπι στο 93΄ δεν λέει προφανώς την αλήθεια. Για την ακρίβεια; Είναι μια ποδοσφαιρική "κλοπή", ένα "ψέμα", μια αδικία από τις λίγες γιατί ο Ολυμπιακός άξιζε ξεκάθαρο το "τρίποντο" που θα του άλλαζε την μοίρα στην πορεία του στο Τσάμπιονς Λιγκ. Για να καταλάβουμε λίγο τι ακριβώς σήμαινε το μηδέν έως το 92΄ αρκεί να δούμε πως η...