Όταν ρώτησαν τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ τον Μάρτιο του 1990, λίγο πριν δει τη φανέλα του με το "33" να αποσύρεται στον ουρανό του "Great Western Forum" του Λος Άντζελες, ποιο είναι το σημαντικότερο συναίσθημα που θα πρέπει να αισθάνεται ένας αθλητής που σταματάει την καριέρα του. Η μονολεκτική απάντησή του δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφής: completeness, πάει να πει πληρότητα. Αισθάνεται, άραγε, το ίδιο σήμερα ο Ιωάννης Παπαπέτρου; Είναι μια ερώτηση που μόνο αυτός μπορεί να απαντήσει. Σ' εμάς τους "απ' έξω", που δεν έχουμε ψάξει στα κατάβαθα της ψυχής του, η απόφαση να σταματήσει το μπάσκετ μοιάζει πρόωρη. Σαν μια δουλειά που έμεινε μισοτελειωμένη. Γι' αυτό προκάλεσε έκπληξη. Διαβάστε το θέμα για τον Παπαπέτρου στο sdna.gr