"Πλέον, όταν το φέρνει η συζήτηση, πάντοτε λέω ότι δεν αντέχω άλλο να ακούω άσχημα νέα για φιλαράκια. Όταν ξεκίνησε η περιπέτεια του Λευτέρη, ήμουνα σίγουρος ότι θα το ξεπεράσει. Σίγουρος όμως. Όχι με βάση τη λογική, αλλά με βάση το πόσο αδιανόητο μου φαινόταν το αντίθετο σενάριο, έτσι στα καλά καθούμενα. Περνούσαν οι ημέρες, έγιναν μήνες και ενώ όλα έδειχναν πως η αισιοδοξία μου ήταν αβάσιμη, για κάποιο λόγο τη διατηρούσα σχεδόν πεισματικά. Κάθε ενημέρωση του τύπου "κούνησε τα μάτια του", "κούνησε τα χέρια του" κτλ, όσο και αν μας λέγανε ότι ήταν απλά αυτόματες αντιδράσεις, έλεγα να πιστεύω ότι μπορεί να είναι το σημάδι που θα αλλάξει τα πράγματα. Τα έχω ξαναζήσει δυστυχώς αυτά τα σημάδια και αυτήν την αισιοδοξία. Περάσανε μήνες πλέον. Σήμερα πληροφορήθηκα πως στο ενδιάμεσο και η μητέρα του, για την οποία τόσο προσπάθησε, δεν άντεξε και αυτή....". Διαβάστε περισσότερα στο athensmagazine.gr