Όνειρο κάθε Έλληνα Αεροπόρου, πριν ακόμη εισέλθει στην Σχολή Ικάρων, είναι να ανοίξει τα φτερά του και να ξεχυθεί στο Αιγαίο. Να γίνει συνεχιστής μιας μακράς παράδοσης Μαχητών της Πατρίδας. Τι ευλογία, τιμή και βαριά ΕΥΘΥΝΗ, να αποτελείς την αιχμή του δόρατος του Κράτους, να σου δίνεται το ιερό καθήκον της υπεράσπισης του Αιγαίου μας και του ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ. Πουθενά αλλού στον κόσμο ο ουρανός, ο ήλιος και η θάλασσα δε δένονται τόσο αρμονικά μεταξύ τους. Και οι Αεροπόροι αγκαλιά με αυτά τα τρομερά ατσάλινα πουλιά να γίνονται μύστες αυτής της μυστηριακής και αρχέγονης σχέσης. Μόνο όσοι το έχουν ζήσει μπορούν να αντιληφθούν πλήρως το μεγαλείο αυτού του συναισθήματος. Είναι το ίδιο συναίσθημα που με δέος βίωσε ο Ίκαρος πριν το χαμό του στο Αρχιπέλαγος. Το ίδιο συναίσθημα που πεισμώνει τους Έλληνες Ιπταμένους, όταν αφού ακούσουν το "ουρλιαχτό της σειρήνας", απογειώνονται για να εμπλέξουν τους ανατολίτες εισβολείς. Η ιστορική μνήμη της...