Πέντε χρόνια μετά την πρώτη μας γνωριμία, ο Γιαννάκης (ο Φιλέρης) είχε ήδη κατασταλάξει επαγγελματικά, έχοντας επιλέξει την αθλητική δημοσιογραφία και ετοιμαζόταν για το μεγάλο ραντεβού της χρονιάς, το Ευρωμπάσκετ '87, που θα φιλοξενούσε η Αθήνα, ή αν προτιμάτε, το Φάληρο, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Αντίθετα, ο υπογράφων συνέχιζε την περιπλάνηση στην αβέβαιη λεωφόρο του τυχοδιωκτισμού, έχοντας επιλέξει τη συγκεκριμένη σεζόν να δουλέψει ως ψήστης στο "Καλή όρεξη", ένα σουβλατζίδικο στην Παροικιά της Πάρου. Είχα γνωρίσει τον ένα από τους δυο ιδιοκτήτες τον προηγούμενο χειμώνα, στο καφέ μπαρ "Μποχώρι", Ιπποκράτους και Διδότου γωνία, όπου δουλεύαμε και οι δυο μαζί. Αρχές Απριλίου έφυγε ο τυπάς για την Πάρο για να στήσει το μαγαζί με τον άλλο συνέταιρό του και με ρώτησε αν ήθελα να πάω κι εγώ. Το σκέφτηκα και τελικά είπα "γιατί όχι;", πήρα αρχές Μαίου το καράβι και έφτασα στην Παροικιά. Εκεί, μαζί με έναν άλλο φουκαρά, τον Χρήστο...