Περισσότερο από έναν αιώνα μετά την πρόκληση του David Hilbert προς τους μαθηματικούς να θεμελιώσουν τη Φυσική πάνω σε μαθηματικές βάσεις, μια διεθνής ομάδα τριών μαθηματικών κατάφερε κάτι που έμοιαζε αδύνατο: να αποδείξει πώς η συμπεριφορά μεμονωμένων μορίων μπορεί να οδηγήσει στην προβλέψιμη, ομαλή ροή των ρευστών που παρατηρούμε καθημερινά - και μαζί με αυτό, να ρίξει φως στον λόγο που ο χρόνος κινείται μόνο προς τα εμπρός. Η προσπάθεια ξεκίνησε από το περίφημο έκτο πρόβλημα του Hilbert, το οποίο διατυπώθηκε το 1900, ως μέρος μιας ευρύτερης ατζέντας για την καθιέρωση της Φυσικής σε αυστηρή μαθηματική γλώσσα. Ειδικά, ζητούσε από τους μαθηματικούς να αποδείξουν με αδιάσειστα λογικά επιχειρήματα ότι οι νόμοι που περιγράφουν τα επιμέρους μόρια και εκείνοι που περιγράφουν τη μαζική συμπεριφορά ενός αερίου δεν είναι απλώς συνεπείς, αλλά απολύτως συνδεδεμένοι μεταξύ τους. Αν και η διατύπωση του προβλήματος έμοιαζε αφηρημένη, το ερώτημα...