Christophe Raynaud de Lage© Μία σκέψη τριγυρνούσε στο μυαλό μου μετά το τέλος της πολυαναμενόμενης και πολυσυζητημένης επί ευρωπαϊκού εδάφους περφόρμανς της Καρολίνα Μπιάνκι, "Η νύφη και το 'καληνύχτα Σταχτοπούτα'": αφενός πόσο σημαντικό είναι το γεγονός να αναδεικνύει η τέχνη κρίσιμα ζητήματα και αφετέρου πόσο λίγη και "φτωχή" μπορεί να αποδειχθεί απέναντί τους. Γιατί τελικά η περφόρμανς που είδαμε ελάχιστα κατάφερε να αναμετρηθεί με την αγριότητα της πραγματικότητας που προσπάθησε να παρουσιάσει επί σκηνής, δηλαδή την έμφυλη βία και τη σεξουαλική κακοποίηση που υφίστανται -και δη με τρομερή βαναυσότητα- αμέτρητες γυναίκες, ειδικά στις χώρες της Λατινικής Αμερικής. ©Christophe_Raynaud_de_Lage Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, η Καρολίνα Μπιάνκι -που υπογράφει το κείμενο και τη σκηνοθεσία- εμφανίζεται μόνη στο πρώτο μισό της παράστασης με μια θεωρητική παρουσίαση, σχεδόν σαν διάλεξη. ΄Έπιασε το νήμα της γυναικείας κακοποίησης...