Η συνέντευξη διαβάζεται καλύτερα αν ακούς αυτό. Τον γνώρισες ίσως από τις Άγριες Μέλισσες, τον αγάπησες στις Στρακαστούκες, και τώρα τον ακούς να τραγουδά τον πιο προσωπικό του δίσκο: έναν κύκλο τραγουδιών που μυρίζουν έρωτα, απώλεια και αποδοχή. Έναν δίσκο που, όπως λέει ο ίδιος, "πάτησε πάνω σε έναν χωρισμό" και κατέληξε να γίνει κάτι πολύ μεγαλύτερο, μια ιστορία ενηλικίωσης. Τον συναντήσαμε ένα μεσημέρι κάπου στο κέντρο της Αθήνας. Ο Δημήτρης Σαμόλης ήρθε ήρεμος και με ένα χαμόγελο που δεν ξέρεις αν κρύβει αμηχανία ή χιούμορ. Μίλησε για όλα: τη μουσική, τη δημοσιότητα, τα social media, την ψυχοθεραπεία, τον χρόνο, αλλά κυρίως για το πώς μαθαίνεις να αποδέχεσαι τον εαυτό σου. Κι αν κάτι μένει όταν φεύγεις από τη συνάντηση, είναι πως ο Δημήτρης δεν παίζει ρόλο, αλλά ζει, καίγεται και μετά γράφει. Σε μια εποχή όπου όλοι προσπαθούμε να φανούμε πιο cool απ' ό,τι είμαστε, εκείνος επιμένει να είναι απλώς ειλικρινής. Και αυτό, όπως λέει κι...