Υπαπαντή Ευσταθίου© Το θέατρο, για την Όλια Λαζαρίδου, είναι ένας βαθύς, υπαρξιακός τόπος, όπου η μνήμη, η γλώσσα, τα σώματα και τα όνειρα συναντιούνται. Μιλήσαμε μαζί της λίγο πριν από την πρεμιέρα της παράστασης "Θήβα μοναξιά" στη Μικρή Επίδαυρο (4 & 5 Ιουλίου) και μας άνοιξε έναν εσωτερικό κόσμο - από σκέψεις, αλήθειες και προσωπικές διαδρομές. Όπως μας είπε, η σχέση μας με το αρχαίο παρελθόν - και ειδικά με την Αρχαία Γραμματεία - δεν είναι εξωτερική. Δεν επιβεβαιώνεται από ό,τι βλέπουμε γύρω μας, αλλά από κάτι που παραμένει ζωντανό μέσα μας, στο ασυνείδητο. Κάτι που μας μιλά όχι με τη λογική του νου, αλλά με τη γλώσσα του ονείρου. Και αυτό ακριβώς προσπάθησε να δημιουργήσει με την παράσταση: έναν κοινό τόπο ονείρου, όπου ο μύθος της Αντιγόνης δεν αφηγείται απλώς, αλλά αντηχεί, ψιθυρίζει, επιστρέφει - όπως επιστρέφουν τα ποιήματα. Το έργο του Κυριάκου Χαρίτου, βραβευμένου συγγραφέα και σεναριογράφου (Κρατικό Βραβείο Παιδικού...