Ύμνος στους αφανείς της εργατικής τάξης και ταυτόχρονα ύμνος στη μητέρα, η Ζωή, τα γηρατειά και ο θάνατος μιας γυναίκας του λαού του σπουδαίου Γάλλου φιλόσοφου και κοινωνιολόγου Ντιντιέ Εριμπόν που πρόσφατα κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα, έχει αυτοβιογραφική αφετηρία και αφιερώνεται στη μητέρα του. Έργο πολιτικό, που σκιαγραφεί με θάρρος και ειλικρίνεια το πορτρέτο μιας γυναίκας της εργατικής τάξης. φέρνοντας στο προσκήνιο τις δυσκολίες, τα όνειρα και τις ματαιώσεις της, το βιβλίο συνδέει αξεδιάλυτα, όπως είναι εμφανές και στον χαρακτηριστικό τίτλο του, την ατομική ταυτότητα με την ταξική καταγωγή και την ταξική μοίρα ειδικά των γυναικών. Το προσωπικό γίνεται ξεκάθαρα πολιτικό ενώ το ζήτημα της τρίτης ηλικίας και των δικαιωμάτων των ηλικιωμένων γυναικών βρίσκεται στον πυρήνα της αφήγησης. Κατά πόσον άραγε έχουν οι γυναίκες της εργατικής τάξης τη δυνατότητα να καθορίσουν τη ζωή τους; "Ποιος μιλάει; Ποιος δικαιούται να πάρει τον λόγο;"...