©Ανδρέας Σιμόπουλος Όταν οι άνθρωποι γίνονται παιχνίδια στα χέρια των θεών, υπάρχει περιθώριο για αυτόβουλη δράση; Αυτό το -κυρίαρχο γενικά στην τραγωδία- ερώτημα οδηγεί την παράσταση της Κατερίνας Ευαγγελάτου με το Εθνικό Θέατρο. Το τι θα παρακολουθήσουμε αποσαφηνίζεται ήδη στον πρόλογο της Αφροδίτης: ό,τι εκτυλιχθεί είναι μέρος της εκδίκησης της θεάς για τον νεαρό Ιππόλυτο που αρνείται τα δώρα του (σαρκικού) έρωτα και παραμένει αγνός και πιστός ακόλουθος της Άρτεμης. Κι όμως παρά το... spoiler, το ενδιαφέρον παραμένει ακμαίο, μια που η γοητευτική και δεξιοτεχνική γραφή του Ευριπίδη αποδίδεται σε μια παράσταση με αισθητικό στίγμα και ενδιαφέρουσες σκέψεις να την τροφοδοτούν. ©Ανδρέας Σιμόπουλος Κυρίαρχη στη σκηνή είναι η Αφροδίτη της Έλενας Τοπαλίδου ως ενορχηστώτρια μιας "παράστασης". Συνεχώς παρούσα καταγράφει τη δράση με μια κάμερα, την οποία συχνά στρέφει στον εαυτό της˙ μια ναρκισιστική, σεξουαλική θηλυκή φιγούρα ποζάρει και...