Τα θέματα που πραγματεύεται ο Σαμ Σέπαρντ διαθέτουν, αναμφίβολα, ένα ειδικό βάρος, στον βαθμό που απηχούν μια γνώση γύρω από θεμελιώδη είδη γραφής, όπως η Τραγωδία ή το Παράλογο και, ίσως, και μια έγνοια για το πώς πολλά από τα στοιχεία αυτών των ειδών (μορφολογικά, αισθητικά και άλλα) μπορούν να προσαρμοστούν σε ένα δικό του ιδίωμα γραφής. Παρόλα αυτά, από μια εν συνόλω θεώρηση των πονημάτων του, παρατηρείται, συχνά, μια έλλειψη συνοχής ανάμεσα στην απλή αναγνωστική προσέγγισή τους και τους τρόπους με τους οποίους παρασταίνονται επί σκηνής, απότοκη του γεγονότος ότι στον θεατρικό του λόγο συμπαρασύρει χαρακτηριστικά από ποικίλες κουλτούρες (προφορικότητας, εντοπιότητας, αισθητικής κινηματογραφικού σεναρίου κ.λπ.) που, αναλόγως της εκάστοτε οπτικής γωνίας, προσλαμβάνονται και κατανοούνται διαφορετικά. Σε κάθε περίπτωση, εάν υπάρχει ένας ισχυρός συνεκτικός δεσμός μεταξύ των συστατικών της γραφής του αυτός δεν είναι άλλος από μια...