Στα σπλάχνα ενός πολυσύχναστου εστιατορίου κατά τη διάρκεια μιας ακόμα εξαντλητικής ημέρας, μάγειρες από διαφορετικές χώρες και διαφορετικών ηλικιών δουλεύουν αδιάκοπα σε αυτό το καζάνι που βράζει για να εξυπηρετήσουν έναν ατελείωτο όγκο παραγγελιών. Στη δίνη του αμείλικτου ρυθμού που "χορεύει" η κουζίνα, προσπαθούν να βρουν μια ρωγμή χρόνου για να ονειρευτούν, να ερωτευτούν, να ζήσουν, να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο ως άνθρωποι, ως επαγγελματίες. "Μα τι άλλο θέλετε πια; Δουλεύετε, πληρώνεστε. Τι άλλο θέλετε; Πείτε μου", αναρωτιέται εκνευρισμένος ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου, κοιτώντας απορημένος τους εξαντλημένους υπαλλήλους του, μετά από την ίσως πιο δυνατή σκηνή της παράστασης. "Να ζήσουν ρε μαλάκα με αξιοπρέπεια. Τι να θέλουν;", του απαντά χαμηλόφωνα ο διπλανός μου. Η Κουζίνα , που ανεβάζει ο Γιώργος Κουτλής στο Θέατρο Κιβωτός, αν και πρόκειται για ένα έργο γραμμένο το 1956 από τον Arnold Wesker, είναι δυστυχώς πιο επίκαιρη από...