© Πάνος Γκόλφης Η μνήμη και η αλήθεια δεν πρέπει να ξεχαστούν, φαίνεται να μας λεει το έργο "Γυναίκες του πολέμου". Ένα έργο σπαρακτικό και αναγκαίο, γραμμένο και σκηνοθετημένο από τη Γιώτα Κουνδουράκη, βασισμένο στο ιστορικό μυθιστόρημα του Αγκ Απολονί "Ένα Κλαδί Ελπίδας, 'Ένα Κλαδί Φωτιάς". Ο πόλεμος του Κοσόβου - μια από τις σκοτεινότερες στιγμές της σύγχρονης Ευρώπης - γίνεται το φόντο για να ακουστεί η φωνή των γυναικών. Εκείνων που δεν πολέμησαν με όπλα, αλλά κουβάλησαν την απώλεια, τη σιωπή, την αναμονή. Γυναικών που δεν ξέρουν από νικητές και ηττημένους, παρά μόνο μετρούν τους νεκρούς τους.© Πάνος Γκόλφης Αγκ Απολονί Στο επίκεντρο δύο αληθινές ιστορίες. Η μία μητέρα αυτοκτονεί όταν παραλαμβάνει τα κοφίνια με τις στάχτες των παιδιών της. Η άλλη περιμένει ακόμη- 26 χρόνια μετά- τα οστά των δύο γιων και του άντρα της. Στις 6-8/6, η σκηνή του Ελέρ μετατρέπεται σε ένα πεδίο μνήμης, ενοχής και μαρτυρίας. Ζωντανοί και νεκροί...