Στις συλλογές διηγημάτων Ώπα-ώπα, μπλάτιμοι και Κακό ανήλιο, ο Κωνσταντίνος Δομηνίκ, συγγραφέας της νεότερης γενιάς με καταγωγή από την Πιερία, υφαίνει ποιητικές εικόνες λαογραφικού τρόμου, αξιοποιώντας την ιδιαίτερη ντοπιολαλιά του τόπου του. Μέσα από τις αφηγήσεις του, το υπερφυσικό και το φανταστικό διασταυρώνονται με τη λαϊκή παράδοση δημιουργώντας ένα ιδιαίτερο λογοτεχνικό σύμπαν. Ο σκηνικός μονόλογος ΣΑΡΜΑΝΤΖΑ, με αφετηρία διηγήματα και από τις δύο συλλογές, διαδραματίζεται σε έναν τελετουργικό χώρο, όπου το σώμα και η ύλη γίνονται φορείς μνήμης. Ο Γιάννης, στέκει πάνω από τον ανοιχτό τάφο της μάνας του, σε μια άκρη του νεκροταφείου, το λεγόμενο και Σαρμάντζα, λόγω του ότι βρίσκεται σε ελαφρώς επικλινές έδαφος. Στο ημίφως, ο Γιάννης κρατά ένα μπιμπερό και μια χειροβομβίδα-ζωή και θάνατο ζυγισμένα στα χέρια του. Λήθη ή μνήμη; Συγχώρεση ή εκδίκηση; Φως ή σκοτάδι; Λύτρωση ή καταδίκη; Ταλαντεύεται διχασμένος μεταξύ αντίρροπων...