του Χρήστου Αβδελά* Μια βόλτα στην Εγνατία ή στην Εθνικής Αμύνης αρκεί για να αντιληφθεί κανείς την κατάσταση των κτηρίων και των εξωτερικών χώρων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας, με ιστορία και διεθνή αναγνώριση, παρουσιάζει μια εικόνα που δεν συνάδει ούτε με το κύρος του, ούτε με τη θέση του στο κέντρο της πόλης. Κι αν αυτή είναι η εικόνα που αντικρίζει ο περαστικός, η κατάσταση στο εσωτερικό των κτηρίων είναι ακόμη πιο δύσκολη: ελλείψεις βασικών υποδομών, προβλήματα συντήρησης, απουσία ενός συνολικού σχεδίου αναβάθμισης. Η συζήτηση για τη Θεσσαλονίκη σήμερα περιστρέφεται γύρω από την ανάπλαση της ΔΕΘ, τη δημιουργία μητροπολιτικού πάρκου, την έλλειψη πρασίνου, την ανάγκη για χώρους στάθμευσης. Όμως, μήπως ήρθε η ώρα να στραφούμε και προς το ΑΠΘ; Μήπως ένα τόσο κεντρικό κομμάτι της πόλης δεν μπορεί να μένει εκτός του δημόσιου διαλόγου για τη βιώσιμη ανάπτυξη; Τα ερωτήματα είναι...