Η ιδέα προέκυψε όταν διάβασα το άρθρο "Η Αθήνα ξανασυστήνεται: Τα τοπόσημα του 21ου αιώνα" στην AthensVoice την προηγούμενη εβδομάδα... "Από το ΦΙΞ στο Ελληνικό και από το Νιάρχος και τον Riviera Tower έως τη Στοά Αρσακείου" λέει ο υπότιτλος και μιλά για την Αθήνα που αλλάζει πρόσωπο, το πώς αποκτά μια νέα γενιά τοποσήμων. "Πέρα από τα αιώνια αρχαία μνημεία της, που φωτίζουν την ανθρωπότητα, και τις βυζαντινές εκκλησίες, που σφράγισαν την ταυτότητά της, η πόλη διαμορφώνει το δικό της αστικό λεξιλόγιο μέσα από επαναχρησιμοποιημένα εργοστάσια, πολυλειτουργικά συγκροτήματα, σύγχρονα μουσεία, ανακαινισμένα ξενοδοχεία, παραθαλάσσια πάρκα και σημεία συνάντησης που αποκτούν σταδιακά χαρακτήρα. Κάποια από αυτά εντυπωσιάζουν με την κλίμακα ή την αρχιτεκτονική τους. Άλλα, πιο διακριτικά, κερδίζουν τον ρόλο τους μέσα από τη χρήση, τη γειτονιά, την προσβασιμότητα ή τη νέα τους αποστολή". Άρχισα να σκέφτομαι τη Λάρισα. Τα δικά της τοπόσημα, αυτά...