Γράφει ο Κωνσταντίνος Αμανίτης, Αρχιτέκτων Μηχανικός ΑΠΘ / MSc Πολεοδομίας Χωροταξίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Η Λάρισα βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο δίλημμα. Η απόφαση του Δήμου Λαρισαίων να προχωρήσει στην κατεδάφιση των κτιρίων στο οικοδομικό τετράγωνο 867Γ, ακριβώς απέναντι από το Α' Αρχαίο Θέατρο, δεν είναι απλώς μια τεχνική ή πολεοδομική επιλογή. Είναι μια βαθιά πολιτισμική και πολιτική πράξη. Έχει να κάνει με το πώς αντιλαμβανόμαστε τη σχέση του παρελθόντος με το παρόν και, κυρίως, το μέλλον αυτής της πόλης. Η κατεδάφιση χωρίς σχέδιο γεννά αστικό κενό Η λογική της "καθαίρεσης χωρίς πρόταση" γεννά μια σειρά κινδύνων. Ο μεγαλύτερος εξ αυτών είναι η εμπορευματοποίηση του κενού που θα δημιουργηθεί. Σε μια πόλη επιβαρυμένη από καταλήψεις δημόσιων χώρων με τραπεζοκαθίσματα και άναρχες χρήσεις, η δημιουργία ενός ασαφούς "ανοίγματος" δίπλα σε ένα μνημείο παγκόσμιας αξίας ενδέχεται να οδηγήσει σε υποβάθμιση...