Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο βρέθηκα παρεμπιπτόντως στη Σαμαρίνα. Ωραία λέξη το παρεμπιπτόντως... Στη θάλασσα σχεδίαζα να πάω και τελικά βρέθηκα στα 1550 μέτρα υψόμετρο. Στα βουνά. Στο ψηλότερο χωρίο των Βαλκανίων. Κατακαλόκαιρο στο βουνό. Ωραία. Διαφορετικά. Αλλά, off season για τη Σαμαρίνα. Ίσως αυτό να είχε και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον... Το έζησα το χωριό, γνώρισα κόσμο, ντόπιους, μίλησα με αρκετούς, πήγα σε λειτουργία στην εκκλησία - χρόνια είχα να το κάνω, μόνο σε γάμους βαπτίσεις και κηδείες πάω τελικά, μου είπαν το φλυτζάνι (sic), ήπιαμε κρασιά, φάγαμε σε όλες τις ταβέρνες - με τη σειρά τις πήραμε, χόρτασα αρνί, κεμπάκ, παϊδάκια. Κυρίως όμως χόρτασα τη Σαμαρίνα. Γιατί ήταν αρκετά άδεια. Ζωντανή, αλλά άδεια. Τόσο όσο για να τη γνωρίσεις και να την απολαύσεις. Την ίδια και τις γύρω περιοχές. Η χρυσή σεζόν στη Σαμαρίνα είναι ένας μήνας περίπου. Από 20 Ιουλίου μέχρι 20 Αυγούστου. Μαζεύονται γύρω στα 3.500 με 4.000 άτομα στο...