Γράφει η Αγγελική Νούτσιου Τόλια Ζώντας σε ένα απαιτητικό κόσμο με πολλές υποχρεώσεις, όπως αυτός που ζούμε, ο άνθρωπος κάπου έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου έχει χάσει τον έλεγχο των πράξεων του κα λειτουργεί σαν ένα αυτόματο, όπου απλά εκτελεί εντολές, είτε το συνειδητοποιεί είτε όχι. Όλα γίνονται για καλό, για να πετύχουμε τους σκοπούς μας, για να έχουμε το πρόσωπο που επιδιώκουμε απέναντι στην κοινωνία, στους ανθρώπους που αγαπάμε, να πετύχουμε τους στόχους που επιδιώκουμε. Με αυτό τον τρόπο, όμως, έχουμε γίνει δούλοι των υποχρεώσεων μας, δεν ζούμε την ζωή μας και δεν ευχαριστούμε εμάς, αλλά, κάποιους ιδανικούς χαρακτήρες, με διάφορα μοντέλα έκφρασης που μας επιβάλλονται. Έτσι στην ουσία παύουμε να εξυπηρετούμε εμάς και την ζωή μας και καταλήγουμε να είμαστε όμηροι σε ό,τι μας έχει προοριστεί ως μοντέλο και τύπο επιτυχημένου ανθρώπου. Όλοι αναγνωρίζουμε ότι έχουμε συμμετοχή σε ό.τι ζούμε και ό,τι μας συμβαίνει, είτε με τα θέλω μας...