Τα πετρόκτιστα σπίτια και οι βυζαντινές εκκλησίες του αναπαύονται σε σοκάκια σκιασμένα από μεγάλα πλατάνια. Ο ασφαλτόδρομος που έρχεται από την Αγιά της Λάρισας φιδογυρίζει μέσα στο πανέμορφο χωριό με τη ρεματιά του Άμυρου ποταμού, τα θεόρατα πλατάνια και τα παλιά κτίσματα που συμφιλιώθηκαν με την υγρασία και το χρόνο. Στο Μεταξοχώρι τα μεγάλα πέτρινα σπίτια δεν φιλοξενούσαν μόνο τις οικογένειες, αλλά και τους μεταξοσκώληκες προσφέροντάς τους το ιδανικό περιβάλλον για να αναπτυχθούν. Από το 1760 μέχρι το 1830 κάθε ένα από αυτά λειτουργούσε ως μικρή βιοτεχνία όπου δούλευε όλη η οικογένεια. Ειδικά μεταξύ 1855-75 η παραγωγή και το εμπόριο μεταξιού και νημάτων έφερε στο χωριό πλούτο και δύναμη. Τη σημασία που δόθηκε στην εκπαίδευση μαρτυρούν το σχολείο αρρένων και το παρθεναγωγείο που λειτουργούσαν εδώ. Η αναβίωσή του χωριού στην εποχή μας ξεκίνησε όταν το '69 έφτασε εδώ ο Μποστ, κυνηγημένος από τη δικτατορία και αναστήλωσε το σπίτι του...