*Του Βάιου Κουτριντζέ, πολιτικού μηχανικού-συγγραφέα A΄ Cherchez la femme! "ΤΡΕΜΩ ΣΤΗΝ ΙΔΕΑ ότι η ερωντική ιστορία που βιώσαμε, θα γίνει σκόνη μετά και το δικό μου θάνατο, σα να μην πραγματοποιήθηκε ποτέ!" μου εξομολογήθηκε μ' έκδηλα τα σημάδια της συγκίνησης επάνω του, "Ηρέμησε, Παύλο. Ενδεχομένως, να υφίσταται κάποιος συμπαντικός μηχανισμός, που διατηρεί στο διηνεκές το περιεχόμενο της ανθρώπινης μνήμης" του είπα με παρηγορητική διάθεση, παίζοντάς το ολίγον Ουμπέρτο Έκο. Ο Παύλος ήταν συνταξιούχος φιλόλογος καθηγητής, όπως κι εγώ (Περικλής κατ' τ' όνομα), πρώην συνάδελφος και φίλος μου, ο οποίος, μετά την αποχώρησή του απ' την ενεργό δράση και την απώλεια της συζύγου του, καταπιάστηκε με τη συγγραφή ενός βιβλίου που θα περιείχε τις αναμνήσεις του της ζήσης του. Γενικόλογο όμως, -κοινωνικές, πολιτικές, λογοτεχνικές, κ.λπ. θύμησες- όχι αυτοβιογραφικό. Εγώ, πάλι, μετά τη συνταξιοδότησή μου, ασχολούμαι συστηματικά με τη συγγραφή...