Διαβάζει ο Κων/νος Οικονόμου Μεγάλο θάμα έγινε, εις όλη τή γειτονιά -καί εις όλο τό χωριό μάλιστα- ένα Σάββατον πρωί, καθώς επήγεν η νεαρά δασκάλισσα, συνοδευομένη καί από τήν μικράν υπασπιστίναν της, τό Ουρανιώ, τό θυγάτριον τού Παναγή τού Κυραντώνη, διά ν᾿ ανοίξη τήν πόρταν τού Σχολειού· η μικρά υπασπίστρια επροπορεύετο κρατούσα ένα κομψόν κουτί, καί δύο τυλιγμένα εργόχειρα, έκαμνε χαριτωμένους μορφασμούς καί τσακίσματα, είχε τήν ξανθήν πλεξίδα της λοξά πρός τό ένα αυτί, κ᾿ ήτον όλη μειδίαμα καί χάρις, ώστε η μέν μυτίτσα της εγίνετο πλακαρή* καί σχεδόν εξηλείφετο από τούς δύο μορφασμούς καί τ᾿ αυλακάκια τά σχηματιζόμενα εκατέρωθεν, από τό πτερύγιον τής ρινός έως τά κάτω βλέφαρα, καί τά ματάκια της μισοκλεισμένα ετόξευαν υγρόν σπινθήρα· η δασκάλισσα, χλωμή, μέ παιδικόν πρόσωπον, λευκοφορεμένη, καθώς καί η μικρά συνοδός της, αναδεδεμένη τόν στέφανον τής πλουσίας κόμης της, άμεμπτος εις τά τής μόδας· αλήθεια, τά κορίτσια τού Σχολειού...