Η εθνική παίζει για ένα μετάλλιο και ο Δημήτρης Καρύδας θυμάται τη δεκαετία του '90. ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ Στη διάρκεια της δεκαετίας του'90 η εθνική ομάδα έχασε μπόλικους μικρούς τελικούς και μάλιστα μερικούς από αυτούς με κάτω τα χέρια. Λίγο πολύ το σενάριο το ξέραμε και κάθε φορά το βλέπαμε να επαναλαμβάνεται. Μια απογοητευμένη ομάδα από τον χαμένο ημιτελικό να καταρρέει αγωνιστικά, πνευματικά και ψυχολογικά 24 ή 48 ώρες αργότερα και κάπως έτσι δημιουργήθηκε και η σχετική ευρέως διαδεδομένη έκφραση: Πάλι καθίσαμε στη θέση του... χαζού! Όπου ''χαζός'' ο τέταρτος της τετράδας που στο τέλος φεύγει με άδεια χέρια! Στη Ρίγα υπάρχει αυτή τη στιγμή η αίσθηση ότι και η σημερινή εθνική μπορεί να πάθει ακριβώς το ίδιο. Και το πολυπόθητο μετάλλιο να μπει πάλι σε διαδικασία αναμονής... Μπορεί και να συμβεί. Οι Φινλανδοί είναι πιο νέοι από εμάς, πιο αθλητικοί, παίζουν καλό μπάσκετ, έχουν ήδη γράφει ιστορία για τη χώρα τους, και προφανώς διακατέχονται από...