Ο ΧΟΡΟΣ Πολλά ήταν τα χρόνια που είχε στο κρεβάτι της αρρώστιας ο γέρο- Μουστάκας! Τόσα, όσα χρειάζονταν να τον αποξενώσουν και να τον απομακρύνουν μια για πάντα απ' εκείνη την καθημερινή και φυσιολογική ζωή που είχε με τις ασχολίες στα χωράφια και τα ζώα του. Αλλά και σαν άνθρωπο να τονκάνουννα ξεχάσει κι εκείνεςτις λίγες βόλτεςπου έκανε καμιά φορά και πήγαινε στα καφενεία για λίγη διασκέδαση. Μαζί με την αρρώστια του,όμως, που από τότε που τον πλάκωσε δεν είπε ούτε στιγμή να φύγει από πάνω του, περνούσε κι ο καιρός. Και τώρα ο δύστυχος, μόνιμα ξαπλωμένος σ' ένα κρεβάτι με το στρώμα του ξερό και το προσκεφάλι του κρύο, έφτασε να είναι πολύ γέρος και ν' αναπολεί στη μνήμη του καλές μέρες που πέρασαν κι έφυγαν και δεν πρόκειται ποτέ να τις ξαναδεί! Αλλ' ευτυχώς μέσα σ' αυτήν την κακοτοπιά του δεν είναι μόνος. Γιατί ο Μεγάλος Θεός φρόντισε γι' αυτόν. Έχει το παιδί του κι ιδιαίτερα τη νύφη του, που κάθε μέρα, από τότε που πέθανε η...