Δεν ξύπνησα ένα πρωί και είπα "μπήκα στην εμμηνόπαυση". Όχι, ήρθε σιγά-σιγά, ύπουλα σχεδόν. Άρχισε με κάτι μικρές καθυστερήσεις στην περίοδο, μετά κάτι εξάψεις που θύμιζαν... καλοκαίρι μέσα στον Γενάρη, και μια διάθεση που πήγαινε πάνω-κάτω σαν έφηβη χωρίς data στο κινητό.Δεν είμαι πια η ίδια και αυτό δεν είναι κακό Ήταν περίεργο να νιώθω ότι κάτι αλλάζει χωρίς να ξέρω ακριβώς τι. Όχι μόνο σωματικά, αλλά και μέσα μου. Είχα μάθει να λειτουργώ με πρόγραμμα, να πιέζω το σώμα μου, να μην του δίνω σημασία αν δεν πονάει. Τώρα όμως, το σώμα μου μιλούσε. Όχι δυνατά - αλλά σταθερά. Κι εγώ δεν μπορούσα πια να το αγνοήσω.Μια νέα σχέση με το σώμα μου Άρχισα να το ξανακοιτάζω. Όχι με την αυστηρότητα του "πώς δείχνω", αλλά με την τρυφερότητα του "πώς είμαι". Τι με βαραίνει; Τι με ξεκουράζει; Τι με φροντίζει στ' αλήθεια; Η εμμηνόπαυση, χωρίς να το ξέρει, με ανάγκασε να γίνω πιο ειλικρινής με τον εαυτό μου. Να τρώω καλύτερα γιατί το χρειάζομαι, όχι...