Βράδυ Σαββάτου στον Αδάμαντα, το κεντρικό λιμάνι της Μήλου. Είναι αργά, περασμένες δώδεκα, η μουσική από τα μπαρ που βλέπουν στο λιμάνι ίσα που ακούγεται, ενώ οι περισσότεροι συνεχίζουν τη διασκέδαση στους εσωτερικούς χώρους των μαγαζιών, ώρα κοινής ησυχίας γαρ. Η "Πλώρη" και το "Vipera Lebetina", η "Μόστρα" και το "Μικρό", το καθένα με το στιλ, τις μουσικές και τον κόσμο του, έχουν όλα τους το ίδιο ένα και μοναδικό προνόμιο. Αγναντεύουν τα πλοία, καθώς μπαινοβγαίνουν στον νησιωτικό κόλπο, καλοδέχονται και αποχαιρετούν Μηλιούς και φίλους, παραμένουν η πρώτη και η τελευταία ανάμνηση στο νησί - ειδικά για όσους προτιμούν τα κρητικά καράβια για τη μετακίνησή τους από/προς Πειραιά ή/και Ηράκλειο, με την επιβίβαση και την αποβίβαση και προς τις δύο κατευθύνσεις να γίνεται μετά τα μεσάνυχτα. Λεωνίδας Τούμπανος Θαλασσινή άποψη του Αδάμαντα. Είχα έντεκα χρόνια να επισκεφτώ τη Μήλο. Έντεκα χρόνια, μέσα στα οποία το νησί, όπως και όλες οι...