"Τό ξέρω πώς καθένας μοναχός πορεύεται στόν έρωτα, μοναχός στή δόξα καί στό θάνατο. Τό ξέρω. Τό δοκίμασα. Δέν ωφελεί. Άφησέ με νάρθω μαζί σου". Γεννημένος σαν σήμερα το 1909, ο Ρίτσος δεν πέθανε το 1990. Πέθανε πολλές φορές. Κι όμως, κάθε φορά αναστήθηκε στο σώμα κάποιου που πίστεψε ότι η ποίηση δεν είναι πολυτέλεια -είναι εργαλείο, είναι όπλο, είναι τρόπος να μην πεθάνεις εντελώς. Η 1η Μαίου δεν είναι λουλούδια. Είναι αγώνας, είναι δικαίωμα, είναι ποίηση. Μέρα εργατών, μέρα ελπίδας, μέρα υπόσχεσης. Και κάπου ανάμεσα στο αίμα των οδοφραγμάτων και στο μελάνι της ποίησης, γεννιέται σαν σήμερα 1η του Μάη το 1909 στη Μονεμβασιά ένας άνθρωπος που έμελλε να γίνει η συλλογική φωνή των ανώνυμων. Ο Γιάννης Ρίτσος δεν γεννήθηκε για να γράψει στίχους αλλά για να πονέσει, να χαθεί, να εξοριστεί, να αναστηθεί -και να μας προσφέρει τη δική του Ανάσταση μέσα από κάθε λέξη. Η ζωή του ξεκίνησε με δύο βάρη: το όνομα ενός πατέρα αυταρχικού και τη σκιά...