© Δημήτρης Μουγκός Η παλιά γενιά τραγουδοποιών τον φοβάται επειδή βλέπει πως τα δικά της τραγούδια χάνονται. Έχουν γίνουν πολύ "γλυκούτσικα κι αχνά" για την εποχή μας. Οι δημοσιογράφοι τον φοβούνται επειδή ανακαλύπτουν πως το περιθώριο που αντιπροσωπεύει ο ΛΕΞ δεν ήταν τόσο περιθώριο, τελικά. Γεμίζει στάδια. Την πατήσαμε. Οι ακαδημαϊκοί προσπαθούν να εξηγήσουν τι συνέβη κι ένας τύπος με τρεις λέξεις, κρυμμένες στα σνίκερς του, έχει τη δύναμη να πει περισσότερα από τις βαθυστόχαστες κειμενάρες τους, ξεχνώντας αυτό που είχε κάποτε γράψει ο Κωστής Παπαγιώργης (τον οποίο ποτέ δε συμπάθησαν): τα καλά πράγματα έρχονται πάντα από εκεί που δεν το περιμένεις. Οι ποιητές τον ζηλεύουν. Δεν είναι εύκολο να καταπιούν το γεγονός πως τα ποιήματά τους δεν μπορούν να συνδεθούν με τις ζωές μας, τόσο άμεσα και αφοπλιστικά όσο οι στίχοι του ΛΕΞ. Δεν έχουν καμία λογοτεχνική αξία, λένε (ευτυχώς). Είναι σαν συνθήματα. Δεν έχουν εκλέπτυνση. Δεν θ' άξιζε να...