Η κοινωνία τής φόρεσε από νωρίς την ταμπέλα της "πλούσιας προβληματικής κληρονόμου", της "άσχημης", της "καλά να πάθει". Όταν η Χριστίνα υποδύθηκε την πόρνη μπας και νιώσει έστω για μια φορά στη ζωή της ορατή, άκουσε από τον ίδιο της τον πατέρα τη λέξη "βρώμα" και πως "δεν ήταν ικανή ούτε την πόρνη να παριστάνει καλά". Η κόρη της, Αθηνά, κληρονόμησε μια αδιανόητη περιουσία αλλά και όλο το πακέτο με τις ανασφάλειες και τις καταδικασμένες σχέσεις και εμείς, από την άλλη, αναγνωρίζουμε πως ίσως όλες έχουμε μια Χριστίνα μέσα μας -στη στιγμή που νιώσαμε αόρατες, στη στιγμή που πιστέψαμε ότι η αξία μας εξαρτάται από άλλους, στη στιγμή που μπερδέψαμε την ανάγκη με την αγάπη. Στη στιγμή που ζητήσαμε να μας δουν -αυτή τη στιγμή που περιμένουμε ακόμα. 37 χρόνια μετά τον θάνατό της αναλύουμε το φαινόμενο Χριστίνα μαζί με μία σπάνια ατάκα της που όταν ειπώθηκε βρήκε πρώτα "τοίχο" από τον πατέρα της. Σε κάθε οικογενειακή δυναμική υπάρχει πάντα ένα...