Η Λήμνος ήταν πάντα εκεί - όχι κρυμμένη, απλώς ήσυχη κάτω από το ακριτικό της βάρος. Όπως συνέβη και με τον Ήφαιστο, όταν εκδιώχθηκε από τον Όλυμπο· δεν κατέληξε στην πιο λαμπερή πολιτεία ή στον πιο γνώριμο τόπο, αλλά (μάντεψε) στη Λήμνο. Γνωρίζοντας εκείνη που έμελλε να γίνει δεύτερη πατρίδα του, την ονόμασε μέσα από τις λέξεις του Ομήρου "την ομορφότερη από όλες τις στεριές". Και ποιοι είμαστε εμείς να αμφισβητήσουμε τον Όμηρο. Αν ξεφορτωθείς αυτό το "ποιος πάει τώρα 10 ώρες με καράβι;", η Λήμνος σου επιστρέφει ένα νησί με υπόσταση που αντί να κλείνεται σε insta-filters, ανοίγεται στον ορίζοντα. Στη Λήμνο, το βλέμμα γλιστρά σε μια χρυσαφένια θάλασσα από θερισμένα σιτοχώραφα· μια κινηματογραφική εικόνα βγαλμένη από τα westerns του Sergio Leone. Εξάλλου, από την αρχαιότητα, η Λήμνος ήταν γνωστή για το αλεύρι και το κρασί της με τρόπο εμβληματικό. Fast forward μερικές χιλιάδες χρόνια και τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ή, μάλλον, ευτυχώς δεν...