Καλοκαίρι έρχεται, τα παιδιά κοντεύουν να τελειώσουν το σχολείο, κι όπως κάθε μάνα έτσι κι εγώ άρχισα να ψάχνω πού θα πάμε φέτος διακοπές. Ξέρεις, αυτές οι "οικογενειακές διακοπές" που είναι περισσότερο σωματική δοκιμασία παρά ξεκούραση. Αλλά τέλος πάντων, θέλουμε να φύγουμε, να δούμε λίγη θάλασσα, να ξεφύγουν και τα παιδιά απ' τις οθόνες. Κι όπως πάντα, λέμε με τον άντρα μου "να πάμε Κυκλάδες". Τις αγαπάμε. Αυτή η ομορφιά, τα λευκά σπιτάκια, τα καλντερίμια, το κυκλαδίτικο φως που δεν υπάρχει πουθενά αλλού... Έλα όμως που φέτος, όπως και κάθε χρόνο τελευταία, η τσέπη μας τραβάει χειρόφρενο. Πάω να δω τιμές εισιτηρίων, για να κλείσω για τον άντρα μου και τα δύο παιδιά. Σύνολο; 600 ευρώ μόνο τα ακτοπλοϊκά. Ναι, καλά διάβασες. Δεν κοιτούσα καν για καμπίνα, ούτε τίποτα. Οικονομική θέση, στριμωγμένοι με τα σακίδια, να κρατάω το μικρό να μη γλιστρήσει και να παρακαλάω να βρούμε τέσσερις θέσεις δίπλα-δίπλα. Κι αυτά για ένα πήγαινε-έλα μόνο.