94 χρόνια από τη γέννηση της Κικής Δημουλά και οι λέξεις της έχουν περισσότερη αξία από ποτέ. "Μια κλασσική ερώτηση που υποβάλλεται στους ποιητές είναι, πώς γράφεται ένα ποίημα. Με τόσους τρόπους όσοι και οι ποιητές στον κόσμο. Τώρα, πώς γράφεται ένα καλό ποίημα, ε αυτό πια πραγματικά μόνον ένας Θεός το ξέρει. Πάντως με σκληρή δουλειά και εσωτερικές αιμορραγίες. Με άγρυπνη τη δυσπιστία του ποιητή απέναντι σ' αυτό που γράφει. Με γενναιότητα αυτοκριτικής. Σκίζοντας. Τα καλά ποιήματα που γράφτηκαν ανεμπόδιστα απ' την αρχή ως το τέλος μονορούφι, πιστεύω ότι είναι τόσο σπάνια όσο και η ευτυχία". Από αυτά τα λόγια και μόνο, καταλαβαίνεις γιατί κανένας αλγόριθμος δεν μπορεί να υποκαταστήσει γυναίκες που έγραψαν τη δική τους ιστορία, γυναίκες σαν τη Κικη Δημουλά. Γιατί όταν μιλάμε για ποίηση, η γλώσσα δεν είναι μέσο επικοινωνίας αλλά εσωτερικό τοπίο. Είναι ένα είδος πάλης με τη σιωπή, κι ένας τρόπος να διατηρήσεις την αξιοπρέπεια της απορίας...