Στην τηλεόραση ακούστηκε η φράση "ζωντανός νεκρός" για άνθρωπο με αναπηρία. Στην τηλεόραση που κουράστηκε να σκέφτεται. Στην τηλεόραση που υπάρχει ένα μοτίβο. Οι ίδιες φωνές, σε διαφορετικά πλατό. Μια κλειστή αγορά όπου λίγοι άνθρωποι αλλάζουν καρέκλες, εκπομπές, ρόλους, αλλά όχι νοοτροπία. Αυτή η "περιφορά" των ίδιων προσώπων δημιουργεί ένα τηλεοπτικό σύμπαν που ανακυκλώνει απόψεις χωρίς. Για την ιστορία, το 1997 οι Ζωντανοί Νεκροί έστηναν και έφτυναν ρίμες για μια γενιά που δεν χωρούσε πουθενά. Το 2001 ράπαραν για τα θαμμένα ξεχασμένα. Το 2025, κάποιοι ακόμη μιλούν για "ζωντανούς νεκρούς" όταν αναφέρονται σε ανθρώπους με αναπηρία. Ήταν το 1997 όταν η παρέα των Τάκι Τσαν, Μηδενιστή, Υποχθόνιου, Καταχθόνιου και Χαρμάνη ίδρυσε το ελληνικό ραπ συγκρότημα Ζωντανοί Νεκροί στην Αθήνα. Ένα όνομα που τότε φάνταζε αλληγορικό, αλήτικο, ποιητικό με τον δικό του υπόγειο τρόπο. Είκοσι οκτώ χρόνια μετά, η ίδια φράση ακούστηκε σε μια τηλεοπτική...