Η ζωή έχει τον τρόπο της να μας σπρώχνει προς τα εμπρός, μερικές φορές απαλά, άλλες φορές με δύναμη. Μεγαλώνουμε, οι σχέσεις αλλάζουν, και ό,τι κάποτε μας φαινόταν εντάξει, τώρα ίσως αρχίζει να μας περιορίζει. Το πιο δύσκολο δεν είναι να αναγνωρίσουμε ότι κάτι δεν μας αρέσει πια... Είναι να βρούμε το θάρρος να φύγουμε και να απελευθερωθούμε. Είναι εύκολο να μείνουμε. Το γνώριμο μοιάζει ασφαλές, ακόμα κι όταν μας δυσκολεύει. Πείθουμε τον εαυτό μας ότι πρέπει να αντέξουμε, ότι ίσως τα πράγματα αλλάξουν, ότι είμαστε υπερβολικοί, ανυπόμονοι ή αχάριστοι. Κι όμως, βαθιά μέσα μας, υπάρχει μια φωνή που ψιθυρίζει και όλο και δυναμώνει, μια φωνή που μας λέει ξεκάθαρα ότι αυτό που κάνουμε δεν είναι σωστό και ότι ήρθε η ώρα να αποχωρήσουμε. Το να φύγουμε από κάτι ή κάποιον που δεν μας καλύπτει πια δεν σημαίνει ότι τα παρατάμε, σημαίνει ότι επιλέγουμε να κάνουμε το καλύτερο για εμάς. Είναι μια πράξη αυτογνωσίας, εμπιστοσύνης στην αξία μας και...